1e ronde

1e ronde (3 min)

Vroeger opstaan

Bladeren vallen

voor de mond.

Open gedachten

van verbazing,

wekkende kleuren

en

lovende

woorden

schatten

een verkeerde waarde.

Van gewone dingen.

Doen alsof

je neus

opgehaald bloedt

van oude herinneringen,

ervaren

in het hier

en nu?

We moeten

toestanden

stilaan

toestaan.

Stilstaan

in het heden.

Resultaten behaald

bij dragen

op handen.

Eén voet

in het verleden

Het vuur ontwaakt!

aan de schenen.

Doorgaans

met je leven

lijden,

niet vergeten.

Doorgaan,

Wees nooit tevreden.

7 uur 's morgens

Pff.

Het is weer tijd om op te staan.

Wat heb ik gister in hemelsnaam gedaan?
Het was vast zo'n nacht
waar ik me met veel drank, poëzie
en apart kattengejank heb uitgesloofd.
Ik lig voor driekwart op de bank,

Heineken spint aan mijn hoofd.

Onrustig wurmt hij zich een weg
via mijn hals naar mijn schouder, stopt
en kopt benauwd.

Vermoeid krab ik
via mijn te droge mond en ogen
omhoog en rond.

ahhhh
AAHH!

Wakker worden!

Mauwt hij vastgenageld uit mijn nek

We tollen door de kamer.

Hein wegschietend
als een bezetene even later.
Verscholen op zijn vaste plek

analyseert hij een lege fles van de grond,

alsof hij wil zeggen:

Ik ben geen prater,
maar ontbijten is gezond.

Verdoken
zie ik hem denken:

“'s Avonds een kater, 's morgens een kater.”

Logica

Soms is de waarheid

een gevoel apart.

Klopt je hart?

Niemand zit echt verkeerd in elkaar.

Wanneer je emoties beredeneert,

botsen de kanten.

Het gemene verleden

nadrukkelijk geconfronteerd,

onkwetsbaar.

Je had alles geprobeerd

uit onmacht groot te houden.

Voor je eigen bestwil

de touwtjes

weer in handen te krijgen.

Onlosmakelijk

ontbonden.

Dit spel van trekken en duwen

De verloren band

steeds weer

opnieuw ontdekken.

De lijn is dun,

moe gestreden,

abrupt verweerd,

verknipt, verstopt,

naar omgekeken.

Met doekjes omwonden.

Van schaamte,

van loslaten,

van wat eens onmogelijk leek.

Wanhopig ontkend,

het verstand spreekt.

Trek jij harder aan het touw

tot het breekt?

handwerk

Met haken en ogen,

de losse eindjes aan elkaar knopen,

niet afhaken, geen steken laten vallen.

Eindeloos voortbordurend,

gebrei zonder end..

Stik maar!

Stilte

Nog voor ik bezweek,

kwam ik even tot rust,

terwijl ik haar aankeek,

midden in mijn verhaal.

Een beetje bezeten,

leek de wereld stil te staan.

Naar schijn ideaal.

In haar ogen verloren,

begon ik te zweten.

En vergat ik verder te g..